Wszystkie te dzieci wolniej rosną, rodzą się z cechami niedorozwoju, są znacznie gorzej przygotowane do samodzielnego istnienia, mają mniejszą szansę na normalne, zdrowe życie. Dodatkowo 60% małych dzieci w Polsce jest zmuszonych przez obu lub jednego z rodziców do biernego palenia. Więcej palą kobiety z wykształceniem podstawowym i zawodowym.

Poziom palenia młodych kobiet w Polsce osiągnął szczyt na początku lat 80. – paliła wówczas prawie co druga młoda kobieta (w wieku 20–39 lat) – i należał do najwyższych na świecie. Zjawisko to ilustrował gwałtowny wzrost zachorowań na raka płuca u najmłodszych kobiet w Polsce.

Najpierw kryzys ekonomiczny (utrudniony dostęp do papierosów z powodu ich deficytu), a potem interwencja z zakresu zdrowia publicznego, wsparta uchwaloną w latach 90. ustawą sejmową, doprowadziły do zahamowania tego wzrostu.

Od połowy lat 80. obserwowany był gwałtowny spadek częstości rozpoczynania codziennego palenia przez młode kobiety.

Młode kobiety nie należą już dzisiaj do najczęstszych palaczy tytoniu (jak to miało jeszcze miejsce na początku lat 80.), a kobiety lepiej wykształcone należą obecnie do najrzadziej palących tytoń. Niestety, dla palących ciąża i małe dziecko nie zwasze są powodem do choćby czasowego rozstania się z nałogiem.