Szybko zareaguj na symptomy cukrzycy

Rozpoznanie cukrzycy typu 1 u dziecka może sprawiać pewne trudności, ale warto zwracać uwagę na objawy, które mogą nas naprowadzić na prawidłowy trop. Najczęstsze i najbardziej charakterystyczne objawy to: zwiększone pragnienie i apetyt przy jednoczesnej utracie masy ciała, a także częste oddawanie moczu. Początkowo symptomy te mogą nie być dostrzegane, ale naszą uwagę powinny zwrócić objawy ogólne jak: niechęć do zabawy, nauki, rozdrażnienie oraz narastające osłabienie organizmu. W miarę zaawansowania choroby mogą pojawić się zmiany na skórze dziecka, która staje się sucha, szorstka i zaczerwieniona na twarzy. Często pojawiają się niegojące zajady lub stany zapalne zewnętrznych narządów moczowo-płciowych.

Kiedy pod wpływem niepokojących objawów zdecydujemy się iść do lekarza to wówczas z pewnością zaleci on zrobienie małemu pacjentowi szczegółowych badań moczu i krwi. W przypadku cukrzycy stwierdza się glukozę wydalaną w moczu powyżej 111 mmol/l, zwłaszcza przy współistniejącej ketonurii (jest to obecność tzw. ciał ketonowych w moczu, świadcząca o znacznym nasileniu cukrzycy). Wówczas pojawia się również zwiększone stężenie glukozy we krwi- na czczo co najmniej 7,8 mmol/l i powyżej oraz po jedzeniu lub w innej porze doby 11,1 mmol/l i więcej. Wystąpienie wymienionych symptomów oraz odchyleń w badaniach laboratoryjnych pozwala na jednoznaczne rozpoznanie cukrzycy i wówczas nie ma potrzeby wykonywania innych prób sprawdzających tolerancję węglowodanów.

Naucz dziecko prawidłowej samokontroli

Skuteczność leczenia cukrzycy u dzieci w dużym stopniu zależy od stosowanych metod samokontroli przez dziecko przy użyciu zestawów monitorujących. Częstość pomiarów poziomu cukru we krwi zależy od ilości oraz stosowanych dawek insuliny. Optymalny zakres kontroli przewiduje 4 pomiary dziennie, natomiast badania tzw. pełnego profilu dobowego wykonuje się 2-4 razy w miesiącu. Codzienne oznaczanie odbywać się powinno rano (na czczo), następnie przed głównymi posiłkami oraz przed snem.

Do zmierzenia wysokości stężenia glukozy we krwi służą niewielkich rozmiarów urządzenia - tzw. glukometry oraz paski testowe. Dzięki nim może odbywać się samodzielne oznaczanie przez małego pacjenta stężenia glukozy we krwi. Pamiętajmy, że do regularnych pomiarów należy używać glukometry „skalibrowane" do osocza - czyli pokazujące na wyświetlaczu wynik przeliczony do stężenia glukozy w osoczu krwi. Jest to bardzo ważne, bowiem prawidłowe pomiary w laboratorium również dokonywane są w osoczu krwi żylnej, zatem wtedy można będzie te wyniki porównywać. Jeżeli glukometr jest „skalibrowany" do krwi pełnej zamiast do osocza, to wynik wyświetlony należy jeszcze przeliczyć mnożąc przez współczynnik 1,11 - co dodatkowo komplikuje pomiar i może prowadzić do błędnej interpretacji wyniku.

Wybierz odpowiedni glukometr

Przy wyborze odpowiedniego glukometru dla dziecka lub nastolatka, należy wybrać taki, który spełni swoje funkcje, ale jednocześnie nie będzie zbyt skomplikowany w obsłudze. Ponadto, glukometr przeznaczony dla tak szczególnego pacjenta powinien być atrakcyjny wizualnie, spełniać rolę gadżetu, którego nasza pociecha nie będzie się wstydzić wśród zdrowych rówieśników. Jest to bardzo istotne dla komfortu psychicznego dziecka, ponieważ często „mali diabetycy" są stygmatyzowani przez kolegów jako te chore, a więc gorsze, inne dzieci, z których można się wyśmiewać i z którymi nikt nie chce się zaprzyjaźnić. Problem ten dotyka niestety wielu chorych dzieci. Powoduje to u nich ogromne kompleksy, niskie poczucie własnej wartości, wyobcowania i co za tym idzie - problemy z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich, nieufność czy depresję. A przecież, jakość życia z każdą chorobą może być różna, w zależności od nastawienia psychicznego dotkniętej nią osoby. Dlatego rodzice powinni zadbać, by oswoić dziecko z cukrzycą oraz jej konsekwencjami, a jeśli to możliwe, także jej najbliższe otoczenie, np. kolegów z klasy i nauczycieli.

Cukrzyca u dziecka to nie wyrok. Zasadniczy wpływ na jego losy odgrywa jakość leczenia. Duże znaczenie ma również edukacja zdrowotna pacjenta i jego rodziny.

Opracowano na podstawie:

1. A. Symonides-Ławecka, Cukrzyca u dzieci, wyd. PZWL, Warszawa 1995.
2. www.glucosense.com