Celem raportu było wykazanie jaki dystans do pokonania mają najmniej uprzywilejowane dzieci w danym kraju, do tych, znajdujących się na poziomie średniej krajowej. Wskazuje, które państwa radzą sobie najlepiej z zapewnianiem równych szans swoim najmłodszym obywatelom.

UNICEF, porównując kraje ujęte w raporcie, analizuje sytuację dzieci najmniej uprzywilejowanych w trzech obszarach: sytuacji materialnej, edukacji i zdrowiu. Im niższa wartość dystansu jaki dzieli je od poziomu średniej krajowej, tym mniejsze dysproporcje w poziomie życia dzieci. Takie różnice występują w każdym kraju na świecie, ponieważ zawsze jakaś grupa dzieci ulokowana jest poniżej średniej. UNICEF jednak stawia pytanie: jak daleko poniżej średniej? Raport nie tylko ma za zadanie wykazać występujące nierówne szanse, ale również rozważyć, czy jest to dystans do pokonania, czy już przepaść nie do przebycia.

Polska, choć nie wypadła najgorzej na tle innych krajów, ma przed sobą długą drogę do wyrównania szans marginalizowanych dzieci. W podsumowaniu wyników przeprowadzonych badań znaleźliśmy się w tej samej grupie co Niemcy, Austria, Francja, Portugalia i Kanada. Jednak przyglądając się bliżej wynikom widać, że od państw występujących w czołówce dzieli nas wiele. Najlepsze wyniki osiągnęliśmy w obszarze edukacji, bowiem jesteśmy na piątym miejscu z 24 badanych krajów. Natomiast znaleźliśmy się na dwudziestym miejscu pod względem kwestii zdrowotnej dzieci, a w szczególności ich aktywności fizycznej.

Najlepiej w raporcie wypadły kraje skandynawskie: Finlandia i Dania oraz Holandia i Szwajcaria, natomiast najgorzej: Grecja, Włochy i USA.