Jeśli możemy sobie na to pozwolić, to oczywiście najlepiej dla dziecka będzie, jeśli mama skorzysta z urlopu wychowawczego i pozostanie z nim w domu. Niestety – część pracujących mam w obawie przed kłopotami związanymi z powrotem do pracy po dłuższej przerwie albo po prostu z przyczyn finansowych musi poradzić sobie inaczej i zdecydować, która z dostępnych form opieki nad małym dzieckiem będzie dla niego najlepsza. A jest ich co najmniej kilka:

1. Ukochany Tata.

W Polsce z urlopów wychowawczych korzystają na ogół kobiety, a przecież kodeks pracy dopuszcza już taką możliwość również dla taty! Jeżeli (a zdarza się tak coraz częściej) mama dziecka zarabia więcej niż jego tata, albo więcej straci na długiej przerwie w wykonywaniu zawodu, to warto, aby to właśnie tata zajmował się na co dzień maluchem.

Skorzystają na tym wszyscy:
- dziecko, bo pozostanie w domu pod opieką osoby, która dobrze je zna, bardzo kocha i nie zniknie po kilku tygodniach (a tak może się zdarzyć np. z nianią),
- mama, bo zostawia dziecko pod opieką osoby, której w pełni może zaufać
- tata, bo ma niepowtarzalną szansę na nawiązanie z dzieckiem więzi, która na pewno zaprocentuje w przyszłości.

2. Nie mniej ukochana Babcia.

Wiele osób uważa, że „instytucja babci” jest dla dziecka i jego rodziców czymś najlepszym, co mądrzy ludzie wymyślili. I na ogół tak rzeczywiście jest: babcia (ale i dziadek!) bywają niezastąpieni w sytuacji, gdy młodzi rodzice chcą wyskoczyć do kina, wyjechać na romantyczny weekend, lub po prostu pobyć czasem tylko we dwoje. Najbardziej jednak doceniamy dziadków wtedy, gdy mama musi (lub chce) wrócić do pracy, a nie chce zostawiać swojego maluszka pod opieką obcych ludzi. Babcia w roli opiekunki może sprawdzić się znakomicie, jeśli tylko zostanie spełnionych kilka warunków:
- jest na tyle młoda i pełna werwy, że jest w stanie zajmować się ruchliwym i bardzo absorbującym dzieckiem,
- jej poglądy wychowawcze są zbliżone do tych prezentowanych przez rodziców dziecka, a jeśli nie, to jest gotowa przynajmniej trochę je zmodyfikować – w przeciwnym razie opieka nad dzieckiem może stać się zarzewiem prawdziwej „wojny domowej”
- ma dobry kontakt z dzieckiem, a na szczęście na ogół tak jest.

Jeśli mamy szczęście i któraś z babć naszego maleństwa spełnia powyższe warunki i chciałaby zająć się wnukiem, to problem opieki mamy właściwie rozwiązany, a sytuacja jest podobna do tej, kiedy dzieckiem zajmuje się mama lub tata: jest ono pod opieką osoby, która bardzo jej kocha, w pełni akceptuje i zapewnia dziecku pełną stabilizację, bo pozostanie z nim tak długo, jak będzie trzeba. Nie bez znaczenia jest także aspekt finansowy: babcie nie pobierają za swe „usługi” żadnych pieniędzy, co dla większości młodych rodziców jest sprawą bardzo istotną.